Asma, 49. Oorspronkelijk uit Palestina.
“Hoe voel je je als moeder als je zelfs niet meer in staat bent de veiligheid van je eigen kinderen te waarborgen? Wanneer je de bombardementen hebt ervaren, is het leven nooit meer hetzelfde. Elke avond ga je slapen in angst. Elke ochtend word je wakker in schrik. De bommen kwamen dichterbij. De school van onze kinderen werd vernietigd, nadien ons huis.
Mijn man en ik brachten onze kinderen naar België met slechts één doel: om hun een veilige omgeving te garanderen om in op te groeien, waar ze zonder angst naar school kunnen en waar ze dezelfde kansen kunnen krijgen als elk ander kind.”
Naschrift: Het is heel moeilijk om te interviewen en te fotograferen vrouwen aanwezig op het kamp van het Park Maximilian. De meesten van hen lijken diep getraumatiseerd door hun reis en laten extreme achterdocht zodra ze worden gevraagd. Asma heeft ermee ingestemd om te antwoorden, maar we willen niet om zijn gezicht te laten zien.
Interview & photo : Albin Wantier